Bestuurscolumn - Techniek en mens in beweging

Het nieuwe jaar is weer begonnen. Op 14 januari werd dit ingeluid tijdens een bijeenkomst over quantumcomputing. Een onderwerp waarbij in het nieuwe jaar automatisch de blik vooruit wordt geworpen. En dat doen wij als bestuur natuurlijk ook: even terugkijken, omarmen wat goed gaat, leren van wat beter kan en dan verder met de uitdagingen voor het volgende jaar. Binnen onze mooie vereniging, maar ook daarbuiten. Over dat laatste wil ik het even kort hebben. De digitale samenleving in Nederland verandert continue en in een rap tempo. Dat behoeft binnen onze beroepsgroep geen uitleg.

Bij die veranderingen staat de mens centraal. ‘De mens is de maat van alle dingen’, zei Protagoras. Dat was toen en is nu nog steeds zo. Dit is zichtbaar in maatschappelijke bewegingen en bedrijfseconomische belangen. Ook bij cybersecurity blijkt de mens vaak de kritische faal- en succesfactor te zijn als het gaat om bijvoorbeeld leiderschap of de gebruiker. Daarbij is de mens in onze kenniseconomie een cruciale factor. Mens en techniek zijn nauw verweven met elkaar en moeten als één geheel worden gezien. Innoveren, werken en leren is een driehoek die een belangrijke pilaar is in cyberweerbaarheid.

Cybersecurity in het onderwijs en het bedrijfsleven en de afschaffing van numeri fixi-systemen voor cybersecurityopleidingen zijn reden tot zorg, net als de onvoldoende voorbereiding van de jeugd op de digitale toekomst en een groot tekort aan cyberspecialisten. Nieuwe technologische ontwikkelingen, zoals kunstmatige intelligentie, vragen om nieuwe kennis en vaardigheden. Deze specialisten hebben we nu en in de toekomst heel hard nodig.

Versplintering van initiatieven leidt ook bij het human cyber capital tot beperking van de slagkracht. Er is behoefte aan duidelijkheid in functies en kwalificaties. Op onderwijsvlak worden weliswaar initiatieven ondernomen, maar er is nog onvoldoende aansluiting op het vakgebied. Er zullen meer professionals gemobiliseerd moeten worden willen we voldoende kunnen versnellen in het bijblijven van alle cybersecurity-uitdagingen. Al deze bewegingen leiden tot de veel gestelde vragen: wie gaat dit allemaal organiseren en wie zorgt voor een uitvoerbare agenda voor ons human capital?

Terug naar de avond waarop we een toost uitbrachten op het nieuwe jaar. Het was afgeladen vol, maar voor mij hadden de gesloten gordijnen een symbolische waarde. Daar zaten we als gemotiveerde professionals bij elkaar, maar wie ziet ons? We hebben gezamenlijk heel veel kennis en ervaring, maar wie hoort ons? Wie herkent het enorme (human capital) potentieel dat wordt gevormd door ons als het PvIB?

Afgelopen jaar bleek dat organisaties om ons heen dit wel degelijk zien. De maatschappelijke relevantie van het PvIB werd gezien en leidde ook gelijk tot vragen. Vragen over betrokkenheid bij de veranderingen en uitdagingen die voor ons staan en de rol die wij daarin hebben.

Hoe bewegen we als PvIB mee met de veranderingen om ons heen en binnen de vereniging? Willen we van maatschappelijke herkenning naar erkenning? Willen wij een stem hebben in de toekomst van ons beroep? Belangrijke vragen waar we ons als bestuur over buigen. In 2020 zal er veelvuldig over gesproken worden, binnen en buiten het PvIB. Ik hoor graag van jullie als jullie daarover willen meepraten! Dit kan door te mailen naar evertvz@nnextsecure.com.

Evert van Zanten
evertvz@nnextsecure.com

Deze bestuurscolumn verscheen in iB1-2020.