Artikel van het jaar 2016 30 apr 2017

Jaarlijks reikt de redactiecommissie de prijs uit voor het ‘artikel van het jaar’, terugblikkend op het afgelopen jaar. Met een paar uitzonderingen dingen alle artikelen mee naar deze prijs. De redactie maakt een eerste selectie van ongeveer tien artikelen, een jury bepaalt hieruit de prijswinnaars. ...

De jury bestond dit jaar weer uit Renato Kuiper van VKA, Ellen Wesselingh van de Haagse Hogeschool en Jurgen van der Vlugt van Maverisk. De uitreiking vond dit jaar plaats op 18 April, tussen de ALV en de daaropvolgende avondbijeenkomst. Renato Kuiper presenteerde het juryrapport. Verder daagde hij de zaal en de redactiecommissie uit de leden directer te betrekken bij de verkiezing van het artikel. Stof om over na te denken.

Juryrapport

Namens de jury: Renato Kuiper, voorzitter.
Renato is te bereiken via renato.kuiper@vka.nl.

De jury was het dit jaar snel eens: De kwaliteit van te jureren artikelen was weer hoger dan vorig jaar, en meer divers. Hierdoor was enige stevige discus­sie nodig om uit de voorselectie van tien artikelen door de redactie, eerst de top-drie shortlist en daaruit de winnaar te kiezen. Dit lukte uiteindelijk door bij het bestuderen op structuur en inhoud van de artikelen nog kritischer te zijn en de harde en zachte criteria nog preciezer onderbouwd te scoren. Ook de onderlinge discussie kreeg meer weg van een inhoudelijk verkiezingsdebat dan een snel gevonden consensus.

De juryleden hebben eerst ieder voor zich de hele beoordeling met argumentatie gedaan en de eigen voorkeursvolgorde opgesteld. Nodeloos te zeggen dat daar nogal verschillende lijstjes uitkwamen. De discussie ging dan ook al snel over de specifieke voor- en tegenargumenten en de weging hiervan. Een vruchtbare discussie, die zoals het hoort soms ook de eigen beoordeling op losse schroeven zet!

Uiteindelijk kwam dan overigens ‘toch nog onverwacht snel’ een eensluidende conclusie uit de bus.

Door de artikelen naast elkaar te leggen, komen een paar generieke zaken naar voren die, als het gaat om de kwaliteit van de artikelen, als advies voor auteurs kunnen worden meegenomen.

Een belangrijke daarvan is dat opsommingen nuttig kunnen zijn maar als overzicht van kennis tekortschieten in het vasthouden van de aandacht van de lezer. Te veel nadruk op opsommingen brengt ook het risico met zich dat in vorige jaren reeds was gesignaleerd: Te veel methodologisch correcte algemene aanduiding van oplossingsrichtingen, maar weinig concrete handvatten. Hierdoor kwam met enige regelmaat de vraag terug: “Ziet er allemaal verantwoord uit, maar nu weet ik nog niet wat ik moet…”

En waar een op zich uitstekende analyse, of confrontatie van these en antithese wordt gegeven, ontbreekt regelmatig dan nou net de synthese, de volgende stap die de theorie – en de praktijk – vooruit kan helpen.

De winnaar van dit jaar is er een die wat dat betreft op alle punten scoort, en meer nog juist enthousiasme oproept om van alles toegevoegd te willen zien. Jammer dat allerlei spontane ideeën voor uitbreiding die bij ons opkwamen, zoals over het langere-termijn meten van resultaten, er niet al in stonden – maar misschien was een en ander dan wel te lijvig geworden voor een artikel en had de focus verloren gegaan. Desalniettemin is duidelijk: Marijke Stokkel heeft met haar artikel ‘Security-Awareness: Zo wordt het een succes’ een eersteprijswinnaar neergezet. We zien uit naar vervolgartikelen!

Op slechts een paar banddiktes afstand volgt Matthijs Koot met ‘Apple vs. FBI: De feiten op een rijtje’. De jury was unaniem over de toegevoegde waarde van de uiteenzetting en vond deze zowat de eerste die een zo helder maar toch nauwkeurig en volledig beeld geeft van de problematiek. Een prima voorbeeld hoe een casestudy moet zijn: de case als instantie van een generiek issue, als voorbeeld en als mogelijk juridisch precedent. Alleen ontbrak nog de relevantie voor de Nederlandse situatie, juist nu de nieuwe hackwet erdoor is, maar we kijken uit naar meer van dit soort case-besprekingen.

Nummer drie dit jaar is Peter Kampman met het artikel ‘Risicoanalyse: Privacy versus informatiebeveiliging’. Een prima kort en bondige bespreking van de IB-Risico-Analyse (IBRA) versus de Privacy Impact Analyse (PIA). De conclusie dat beide slecht moeizaam zijn te combineren, werd in de jury lustig bediscussieerd – we hadden graag gezien dat er een oplossing tot samenwerking tussen IBRA en PIA was geforceerd… Laten we hopen dat Peter of een vakgenoot ons binnenkort verblijdt met zo’n vervolgstap.

Aan alle auteurs en lezers: hartelijk dank, blijf schrijven en lezen, en laten we de wereld veiliger maken.