Column Privacy - Voorwaarts leven

In een nieuw jaar worden prachtige voorspellende vooruitblikken gegeven. Afgelopen Kerst (nog slechts kort geleden) keken we achteruit en zagen we welke slagvelden we overleefden, triomfen we konden vieren en welke nederlagen we moesten ondergaan. Maar nu tijd voor nieuw optimisme in het komende jaar. Het leven wordt immers voorwaarts geleefd (edoch achterwaarts begrepen).

Toch nog een klein stukje terug naar een bewogen jaar - en dan zeker voor mijzelf. Ik raakte gedesillusioneerd, omdat mensen om mij heen privacy ineens niet erg belangrijk bleken te vinden. De periode na de hype moet vast vergelijkbaar in gevoel zijn als het gewaarworden van een junk die van een prachtige high afkomt, om zich heen kijkt en vaststelt dat de wereld toch iets minder intens geweldig eruitziet.

Ik ging op zoek naar mensen die er wél vol gepassioneerd over waren en op een privacypelgrimsroute kwam ik daar ergens op mijn weg een bijzonder man tegen. Wij deelden passie over het juiste doen met data, iets geweldigs willen neerzetten, maar wel altijd doordacht en doorwrocht van het feit dat je niet zomaar iets aan het doen bent en dat je erg goed moet nadenken over wat je doet. Wat doet het voor de mens? Wat doet het voor zijn privacy? Wie zijn wij eigenlijk en waar staan wij voor? Een half jaar later werd deze man mijn nieuwe baas.

Nu hoef ik niet meer achteruit te kijken en mag ik juist weer naar voren (daar waar het leven wordt geleefd). En in dat naar voren gaan, zie ik een hoop ‘oude bekenden’ weer opdoemen. Privacyonderwerpen die altijd blijven leven of weer opnieuw aandacht behoeven. In elke organisatie is standaard weinig kennis van privacy en werken heel veel mensen die je telkens weer mee moet blijven nemen in datgene wat het hart van onze passie inhoudt. Elk onderwerp dat je oppakt vergt niet alleen lef en doorzettingsvermogen, maar ook de finesse van de diplomaat die zorgt dat iedereen meegolft naar het zelfde einddoel.

Privacy bedrijven is en blijft een ingewikkeld vak, omdat het vele schakeringen kent en kennis van verschillende disciplines vereist. En dat maakt het toch elke keer weer heel bijzonder, zelfs als je weer al die oude bekende onderwerpen voorbij ziet komen. Maar het leukste nog steeds? De mensen. En dan al helemaal als ze (uiteindelijk) met je mee voorwaarts willen leven.

Ik hoop op een jaar vol nieuwe mooie mijlpalen en mensen met wie ik ze samen mag gaan bereiken. En als ik dan toch nog een tip mag geven om het jaar mee te openen: kijk om je heen en zie of je jezelf nog steeds met die gepassioneerde mensen omgeeft. Is dat niet het geval, werp je blik dan eens een stuk verder weg en ontmoet nieuwe mensen. Ik kan je in ieder geval met de hand op mijn hart zeggen dat het mijn 2019 weer goed heeft gemaakt en dan het mijn 2020 fantastisch gaat maken.

Rachel Marbus
@RACHELMARBUS op Twitter

Deze column verscheen in iB1-2020.