Column Inge - Hotel Geen Idee

Daar gaan we weer. Noem het beroepsdeformatie, maar ik heb dus moeite met het overal maar achterlaten van mijn gegevens. Registeren voor een klantenpas, een app downloaden waar ik meteen met een bestaand account op moet inloggen, inchecken in een hotel. Vandaag is het dat laatste. Na een dag hard werken met een afsluitend diner, ben ik blij dat ik in mijn hotel aankom. Ik verlang naar een douche en mijn bed. Of ik de gegevens op mijn reservering even wil checken. Ja hoor meneer, die zijn helemaal in orde. Handtekening, klaar. Oh nee, toch niet. Of ik mijn paspoort of rijbewijs even wil tonen. Braaf vis ik mijn rijbewijs uit mijn tas. Als ik vriendelijk meewerk, gaat het altijd sneller, heb ik gemerkt. Tot de receptionist met mijn rijbewijs naar het kopieerapparaat loopt. Onmiddellijke kortsluiting in mijn hoofd tot gevolg...

Werken in dit vak doet iets met je. Security is namelijk altijd en overal aanwezig. Juist omdát het mijn vak is, probeer ik er niet in door te slaan, maar wel het goede te doen! Als wíj als security professionals het al niet zo nauw nemen met de regels, hoe kunnen we dan ooit de rest van de wereld meekrijgen? Dus probeer ik de gulden middenweg te vinden. Niet te krampachtig, maar wat niet mag, dat mag niet. Dus wee de persoon die de taak heeft mij in te checken bij een hotel. Want ik ben zo’n lastig mens dat haar ID niet afgeeft voor een kopie. Een minachtende en afkeurende blik van de receptionist tot gevolg: “Dan kan ik u niet inchecken.

”Moeheid en mijn principes strijden om de aandacht. Maar het is ook gewoon tegen de regels dat hij een kopie maakt! Dus ik probeer nog: “AVG”, maar de receptionist houdt voet bij stuk: “Wij maken altijd van elke gast een kopie-ID, mevrouw. Daar doen wij verder niks mee hoor.” Aaargh. Waarom dóe je het dan?! Het nummer overschrijven vindt hij onvoldoende. Daar sta ik dan, met de regels aan mijn zijde maar met mijn rug tegen de muur. Ik bedenk de oplossing door de KopieID-app van de overheid in de strijd te gooien. Ik maak voor hem een foto van mijn ID waarin ik alle niet-relevante informatie doorstreep en waarop ik groot markeer dat deze kopie alleen geldig is voor vandaag en voor Hotel Geen Idee. Zuchtend en overduidelijk afkeurend verleent de beste man mij medewerking en overhandigt me – nadat ik tien minuten heb staan prutsen op mijn telefoon – mijn kamersleutel.

In de kamer neem ik eerst een warme douche en dan plof ik op het bed. Pak mijn telefoon en open LinkedIn. Een persoon bekeek uw profiel. Deze persoon is werkzaam bij Hotel Geen Idee. Ik zucht. En lach. Misschien vindt hij me nu zo stom niet meer.

Inge Wetzer
inge@secura.com

Deze column verscheen in iB3-2020.